Ibn Ebu Hatimi sjell me senedin e tij hadithin nga një sahab, që thotë se, një ditë, ai ishte ulur në tarracë dhe ishte duke lexuar Kuran me zë të lartë. Kur ai lexoi: “A nuk është Ai i Plotpushtetshëm për t’i ngjallur të vdekurit?!” tha: 2797. “I Pastër dhe i Dëlirë je o Zoti im! Padyshim që po!”. Kur e pyetën përse e tha këtë, ai përgjigj: “E kam dëgjuar Profetin e Allahut ﷺ që ta thotë këtë.” Ebu Daudi sjell një version të ngjashëm të këtij rrëfimi, pa treguar se cili sahab ishte. Megjithatë, kjo nuk e dëmton aspak këtë hadith.

Ebu Daudi sjell një hadith nga Ebu Hurejra, se Profeti i Allahut ﷺ ka thënë: 2798. “Ai që lexon suren Tin deri në fund, ku thuhet: “A nuk është Allahu më i Urti i gjykuesve?”, le të thotë: Belâ ue in-nâ alâ dhâlike le minesh-shâhidin. (Po, dhe ne për këtë jemi dëshmi-tarë!)”. Ndërsa ai që lexon suren Kijame deri në ajetin: “A nuk është Ai i Plotpu-shtetshëm për t’i ngjallur të vdekurit?!”, le të thotë: “Belâ” (Po, o Zot!). Edhe në suren Murselat, ai që lexon: “Çfarë fjale besojnë ata, pas kësaj?!”, le të thotë: Amennâ bil-lah (Besuam Allahun). Kështu e sjellin imam Ahmedi dhe Tirmidhiu.

Ky është fundi i shkurtesës së tefsirit të sures Kijame. Vetëm Allahut i takon lavdërimi dhe mirënjohja për mirësitë e Tij.

– “… e pastaj bëhet gjak i trashë, që Ai e krijon dhe e përsos. Dhe, prej atij, Ai krijon mashkullin dhe femrën?!” – Bëhet ‘alekah’ – dromcë gjaku, pastaj ‘mudgah’ – si një kafshatë mishi e përtypur. Pastaj formësohet dhe i fryhet shpirti, duke u bërë një krijesë tjetër, i plotë, i shëndetshëm, me gjymtyrë të dallueshme, mashkull apo femër, si të dëshirojë dhe përcaktojë Allahu.

– “… e pastaj bëhet gjak i trashë, që Ai e krijon dhe e përsos. Dhe, prej atij, Ai krijon mashkullin dhe femrën?!” – Bëhet ‘alekah’ – dromcë gjaku, pastaj ‘mudgah’ – si një kafshatë mishi e përtypur. Pastaj formësohet dhe i fryhet shpirti, duke u bërë një krijesë tjetër, i plotë, i shëndetshëm, me gjymtyrë të dallueshme, mashkull apo femër, si të dëshirojë dhe përcaktojë Allahu.

– “… e pastaj bëhet gjak i trashë, që Ai e krijon dhe e përsos. Dhe, prej atij, Ai krijon mashkullin dhe femrën?!” – Bëhet ‘alekah’ – dromcë gjaku, pastaj ‘mudgah’ – si një kafshatë mishi e përtypur. Pastaj formësohet dhe i fryhet shpirti, duke u bërë një krijesë tjetër, i plotë, i shëndetshëm, me gjymtyrë të dallueshme, mashkull apo femër, si të dëshirojë dhe përcaktojë Allahu.

Qëllimi këtu është për të treguar se Dita e Ringjalljes është një e vërtetë e sigurt, për të cilën askush nuk duhet të ketë dyshim. Pra, ky ajet vjen si kundërshtim i atyre që e mohojnë vërtetësinë e kësaj dite, i atyre njerëzve që janë të devijuar, të zhytur në injorancë dhe që e refuzojnë të vërtetën në kokëfortësi, edhe pse e dinë mirë vërtetësinë e saj. Në vijim, i Lartësuari argumenton për vërtetësinë e ringjalljes me faktin se ishte Ai që e filloi krijimin nga mosekzistenca, nga hiçi, kur nuk ekzistonte asgjë:

Gjithashtu: (Mohuesve do tu thuhet) “Hani e kënaquni për pak kohë, sepse ju jeni vërtet keqbërës!” [Murselat 46]. “Adhuroni përveç Tij çfarë të doni! Thuaj: “Të dështuar në Ditën e Kijametit janë ata që humbën veten dhe familjen e tyre. Ky është ai dështimi i qartë.” [Zumer 15]. “Veproni si të dëshi-roni, por ta dini se Ai shikon gjithçka që ju punoni.” [Fussilet 30]. Ibn Ebu Hatimi sjell këtë rrëfim nga Musa Ibn Ebu Aisheh: “Pyeta Said Ibn Xhubejrin rreth këtij ajeti dhe ai më tha se: “Këtë ia tha Profeti ﷺ Ebu Xhehlit dhe, atëherë, Allahu i Lartësuar dhe Krenar zbriti këtë ajet.” Kështu e shënon Nesaiu.

Gjithashtu: (Mohuesve do tu thuhet) “Hani e kënaquni për pak kohë, sepse ju jeni vërtet keqbërës!” [Murselat 46]. “Adhuroni përveç Tij çfarë të doni! Thuaj: “Të dështuar në Ditën e Kijametit janë ata që humbën veten dhe familjen e tyre. Ky është ai dështimi i qartë.” [Zumer 15]. “Veproni si të dëshi-roni, por ta dini se Ai shikon gjithçka që ju punoni.” [Fussilet 30]. Ibn Ebu Hatimi sjell këtë rrëfim nga Musa Ibn Ebu Aisheh: “Pyeta Said Ibn Xhubejrin rreth këtij ajeti dhe ai më tha se: “Këtë ia tha Profeti ﷺ Ebu Xhehlit dhe, atëherë, Allahu i Lartësuar dhe Krenar zbriti këtë ajet.” Kështu e shënon Nesaiu.